Sunday, 31 March 2024

മടുപ്പുകളുടെ ആത്മകഥയേക്കുറിച്ച് ചിതൽ

ജലത്തിലേക്കുള്ള ഒരു മൺകുടത്തിൻ്റെ
ആളൽ പോലെ
ആളൽ ഒക്കത്തെടുത്ത ഉടലിൻ്റെ മൺകുടമേ
എന്ന് ഒരാന്തലിനെ
സമാധാനിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു

ചിതലെടുത്ത സൂര്യനെ
അസ്തമയങ്ങൾക്ക് കാട്ടിക്കൊടുക്കുന്നു
ചിതലിൻ്റെ അരികിൽ 
മടുപ്പ് പെറ്റുകിടക്കും മൺതരികൾ

മടുപ്പുകളുടെ ചിതലിന്
മണ്ണിൻ്റെ മാമൂട്ടുന്നു
കുഴഞ്ഞ മണ്ണായി 
ചിതലുകൾക്ക് മുന്നിൽ
സൂര്യനും അസ്തമയവും അഭിനയിക്കുന്നു

ചിതലെടുക്കും മുമ്പ്
ചിതലെടുത്ത ശേഷം എന്ന്
കാഴ്ച്ചയേ ചിതലുകൾ വിഭജിക്കുന്നു

കാണികളായി ഞാനും ചിതലും

രണ്ടിടത്തേക്കും ചിതലുകൾ എത്തിനോക്കുന്നു
താൽപ്പര്യമില്ലാത്ത വണ്ണം
ചിതലുകൾ മടങ്ങിപ്പോകുന്നു

ഇനി ചിതലെടുക്കുവാൻ ഒന്നുമില്ല എന്ന 
നിഗമനത്തിൻ്റെ കർട്ടൺ അരങ്ങിൽ

മണ്ണിൻ്റെ ഹെഡ്ലൈറ്റുള്ള ചിതലുകൾ
ചിതലിൻ്റെ മൺതരികളുടെ 
പ്രകാശം അടിച്ച് 
കണ്ണുകൾ അസാധാരണമാം വിധം മഞ്ഞളിക്കുന്നു

ചിതലുകൾ ആവർത്തനത്തിൻ്റെ മൺതരികൾ കടക്കുന്നു
മടങ്ങിപ്പോകുന്നവരുടെ ഉടലിൽ 
ചിതലുകൾ ആഞ്ഞു ചവിട്ടുന്നു

ഉടൽ അസ്മതയത്തിൻ്റെ സസ്തനി
ആവർത്തനത്തിൻ്റേയും.

Thursday, 15 November 2018

തയ്യൽമെഷീന്റെ വീടുള്ള
തുണിയാവുന്നു

സുഷിരത്തിന്റെ നഗ്നത
കുത്തിതുറന്ന്
സൂചിയുടെ താക്കോൽദ്വാരത്തിന്
കീഴിൽ ചെന്ന്
മലർന്നു കിടക്കുന്നു

വേദനയുടെ മൂർച്ചയുള്ള
തുള്ളികൾ
ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന തിളക്കം

നനഞ്ഞാലും
തുന്നിക്കിട്ടുമായിരിയ്ക്കും
എന്നെങ്കിലും
മണ്ണിന്റെ തരികളുള്ള ഒരാകാശം..

അന്നെങ്കിലും
മറിച്ചിട്ട് നോക്കണം
സൂര്യനെന്ന തയ്യൽ മെഷീൻ.

Tuesday, 10 July 2018

മഴയുടെ പിറന്നാൾ

ഇന്ന് പെയ്യുന്ന മഴയുടെ
പിറന്നാളായിരുന്നു,
ഇന്നലെ..

ആശംസിക്കുവാൻ പോയില്ല

ഉടൽ കൊണ്ട്,
ആരും ആശംസിക്കാതെ
കടന്നുപോയ
എത്രയോ പിറന്നാളുകൾ
കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന ഇടമാണ്

നനയും
വെള്ളം തെറിയ്ക്കും
എന്ന് പേടിച്ചിട്ടാവും
എത്ര സൂക്ഷിച്ചാണ്
മഴ പോലും
ചവിട്ടാതെ
കടന്നുപോകുന്നത്...

കാലങ്ങൾ കൊണ്ട്
തിരമാലകൾ മാത്രം
ആഘോഷിക്കുന്ന
കെട്ടികിടക്കുന്ന പിറന്നാളുകളുടെ
കടലാകുമായിരിക്കും..

Sunday, 29 October 2017

ശാന്തി

അനിർവ്വചനീയമായ ആനന്ദം

അതിനെ നിർവ്വചിച്ച്
നിർവ്വചിച്ച്
എഴുതി
ഒഴിവാക്കുന്ന ആനന്ദം

ആനന്ദം വേണ്ട,
ശാന്തി മതി..
എന്ന ശ്വാസത്തിന്റെ
ധ്യാനാത്മക ഒറ്റക്കാൽ
നിൽപ്പാണ് കവിത

അതിന്
നിലനിൽപ്പില്ല
ഒരു നിമിഷത്തെ
നിൽപ്പ് മാത്രം!

അമ്മയുടെ
ഉള്ളിൽ നിന്നും
കിട്ടിയ
പൂർണ്ണമായും
ആന്തരികമായ ചൂടിനെ ഒറ്റശ്വാസത്തിലേയ്ക്കാവാഹിച്ച്
ആ ശ്വാസത്തിലുള്ള
കലർപ്പില്ലാത്ത
ആജീവനാന്ത നിലനിൽപ്പ്

ഒരു പക്ഷേ
ശ്വാസം ഒഴിവാക്കിയുള്ള
നിശ്വാസം!

Saturday, 28 October 2017

മനുഷ്യൻ

പൂക്കൾ
ഇറുത്തിടുമ്പോലെ
നൃത്തത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ
ഒച്ചവെക്കുന്ന ഒരുവൻ

ഒട്ടിച്ച സ്റ്റാമ്പിനെ
കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരയുന്ന
ഭ്രാന്തൻ

മരിക്കുവാനാവശ്യപ്പെട്ട്
മേൽവിലാസം
ഒഴിച്ചിട്ട ഒരു കത്ത്
അവന് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്
ഉറപ്പ്!

ചില'അന്തി'

ഞാനും
കാലില്ലാത്ത ചിലന്തിയും
ഒരുമിച്ചിരിക്കുന്നു

കാലില്ലാത്തത് കൊണ്ട്
ചിലന്തിയാകുവാൻ
അത്
കഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ട്

എനിക്ക്
ചിലന്തിയുടെ കാലാകണമെന്നുണ്ട്
വലയിൽ കുരുങ്ങണമെന്നുണ്ട്
ആ ചിലന്തിയുടെ
ഒരു നിമിഷത്തെ
ചിന്തയെങ്കിലും
ആകണമെന്നുണ്ട്

ഞാനിപ്പോൾ
എൻപത് ശതമാനം
ശലഭവും
ഇരുപതു ശതമാനം
നിലപാടുകളും ഉള്ള
ജീവി

എന്നിട്ടും
ഇരയായി
ചിലന്തി
എന്നെ  കാണുന്നില്ല

എന്റെ ചുവരിലേയ്ക്ക്
കടന്നു വരുന്നില്ല

കഷ്ടപ്പെടാത്തവർ
മനുഷ്യരല്ല
എന്ന്
അതിന്റെ ചുവരിലിരുന്നു
വിചാരിക്കുക മാത്രം
ചെയ്യുന്നു

കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ
ഉടമസ്ഥൻ എന്ന നിലയിൽ
ഏത് നിമിഷവും
ഒരേ മുറിയിൽ നിന്നും
ചിലന്തി
പുറത്താക്കിയേക്കാവുന്ന
വ്യത്യസ്ത ഭ്രാന്തുള്ള
രണ്ടുപേരിൽ ഒരാൾ
ഞാനാണ്!

Thursday, 26 October 2017

മന:പൂർവ്വം

നിറങ്ങളെ
അതിന്റെ നഗ്നതയിൽ മുക്കി
ധ്യാനിയ്ക്കുന്നു

പരിസരങ്ങളെ
രഹസ്യമായി ഒഴിവാക്കുന്നു

സ്വന്തം കാലുകൾ കടന്നുകഴിഞ്ഞാൽ
മുറിച്ച് കടക്കാൻ
മറഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന
തോണിയായി

അത് കഴിഞ്ഞാൽ
വീണ്ടും മൃദുവായ രാത്രി

നനവ് വീണ്ടും
പഴയ കൈകേയിയാവുന്നു

തോണിയായാൽ
ഉലയണമെന്നാണ് വെയ്പ്പ്

ഇവിടെ
പാറയിൽ കൊത്തിവെച്ച വാക്കാണ്
സരയൂ

വരൂ എന്ന നോക്കും
പറയൂ എന്ന വാക്കും
ഉറവയിലേ
മന:പൂർവ്വം ഒഴിച്ചിടുന്നു .....