ശാന്തി

അനിർവ്വചനീയമായ ആനന്ദം

അതിനെ നിർവ്വചിച്ച്
നിർവ്വചിച്ച്
എഴുതി
ഒഴിവാക്കുന്ന ആനന്ദം

ആനന്ദം വേണ്ട,
ശാന്തി മതി..
എന്ന ശ്വാസത്തിന്റെ
ധ്യാനാത്മക ഒറ്റക്കാൽ
നിൽപ്പാണ് കവിത

അതിന്
നിലനിൽപ്പില്ല
ഒരു നിമിഷത്തെ
നിൽപ്പ് മാത്രം!

അമ്മയുടെ
ഉള്ളിൽ നിന്നും
കിട്ടിയ
പൂർണ്ണമായും
ആന്തരികമായ ചൂടിനെ ഒറ്റശ്വാസത്തിലേയ്ക്കാവാഹിച്ച്
ആ ശ്വാസത്തിലുള്ള
കലർപ്പില്ലാത്ത
ആജീവനാന്ത നിലനിൽപ്പ്

ഒരു പക്ഷേ
ശ്വാസം ഒഴിവാക്കിയുള്ള
നിശ്വാസം!

മനുഷ്യൻ

പൂക്കൾ
ഇറുത്തിടുമ്പോലെ
നൃത്തത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ
ഒച്ചവെക്കുന്ന ഒരുവൻ

ഒട്ടിച്ച സ്റ്റാമ്പിനെ
കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരയുന്ന
ഭ്രാന്തൻ

മരിക്കുവാനാവശ്യപ്പെട്ട്
മേൽവിലാസം
ഒഴിച്ചിട്ട ഒരു കത്ത്
അവന് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്
ഉറപ്പ്!

ചില'അന്തി'

ഞാനും
കാലില്ലാത്ത ചിലന്തിയും
ഒരുമിച്ചിരിക്കുന്നു

കാലില്ലാത്തത് കൊണ്ട്
ചിലന്തിയാകുവാൻ
അത്
കഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ട്

എനിക്ക്
ചിലന്തിയുടെ കാലാകണമെന്നുണ്ട്
വലയിൽ കുരുങ്ങണമെന്നുണ്ട്
ആ ചിലന്തിയുടെ
ഒരു നിമിഷത്തെ
ചിന്തയെങ്കിലും
ആകണമെന്നുണ്ട്

ഞാനിപ്പോൾ
എൻപത് ശതമാനം
ശലഭവും
ഇരുപതു ശതമാനം
നിലപാടുകളും ഉള്ള
ജീവി

എന്നിട്ടും
ഇരയായി
ചിലന്തി
എന്നെ  കാണുന്നില്ല

എന്റെ ചുവരിലേയ്ക്ക്
കടന്നു വരുന്നില്ല

കഷ്ടപ്പെടാത്തവർ
മനുഷ്യരല്ല
എന്ന്
അതിന്റെ ചുവരിലിരുന്നു
വിചാരിക്കുക മാത്രം
ചെയ്യുന്നു

കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ
ഉടമസ്ഥൻ എന്ന നിലയിൽ
ഏത് നിമിഷവും
ഒരേ മുറിയിൽ നിന്നും
ചിലന്തി
പുറത്താക്കിയേക്കാവുന്ന
വ്യത്യസ്ത ഭ്രാന്തുള്ള
രണ്ടുപേരിൽ ഒരാൾ
ഞാനാണ്!

മന:പൂർവ്വം

നിറങ്ങളെ
അതിന്റെ നഗ്നതയിൽ മുക്കി
ധ്യാനിയ്ക്കുന്നു

പരിസരങ്ങളെ
രഹസ്യമായി ഒഴിവാക്കുന്നു

സ്വന്തം കാലുകൾ കടന്നുകഴിഞ്ഞാൽ
മുറിച്ച് കടക്കാൻ
മറഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന
തോണിയായി

അത് കഴിഞ്ഞാൽ
വീണ്ടും മൃദുവായ രാത്രി

നനവ് വീണ്ടും
പഴയ കൈകേയിയാവുന്നു

തോണിയായാൽ
ഉലയണമെന്നാണ് വെയ്പ്പ്

ഇവിടെ
പാറയിൽ കൊത്തിവെച്ച വാക്കാണ്
സരയൂ

വരൂ എന്ന നോക്കും
പറയൂ എന്ന വാക്കും
ഉറവയിലേ
മന:പൂർവ്വം ഒഴിച്ചിടുന്നു .....

കടൽക്കൊളുത്തുള്ള മീൻചങ്ങലകൾ

മുടിയഴിച്ചിട്ട്
മീനിന്റെ
മടിയിൽ
കിടക്കുന്ന കടലിനെ
കണ്ടവരുണ്ട്

കണ്ടവർ കണ്ടവർ
പുതിയ മീനുകളാവുകയായിരുന്നു

തിരമാലകളുടെ
വിരലുകൾ കൊണ്ട്
ജല ഉരുളകൾ
വാരിവാരിക്കഴിക്കുന്ന
കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു മീനുകൾ

കടൽ വീണ്ടും
ഇന്നലെയുടെ അമ്മയാകുന്നു
നാളെയുടെ കുഞ്ഞും

അയാൾ കഴിഞ്ഞ ജൻമത്തിലെ
മുക്കുവൻ

ഇതേ ജൻമവും
അതേ കടലിന്റെ
തലചായ്ക്കാൻ ഇടമില്ലായ്മയിൽ
ജോലി ചെയ്യുന്നു!

മരുന്നുകട

മഴ ഫാർമസിസ്റ്റായി
ജോലി ചെയ്യുന്ന
മെഡിക്കൽ ഷോപ്പിലെ
എല്ലാ മരുന്നുകളും
ജലദോഷത്തിനുള്ളതാണ്

എനിക്ക് മരുന്നു
വേണ്ടത്
പനിയ്ക്കാണ്

ഇനി ഞാനെന്തു ചെയ്യും?

വീടിന് മുന്നിൽ
തോരാത്ത വാരിയ്ക്ക്
കീഴിൽ
തുറന്ന് വെച്ചിരിക്കുന്ന
മരുന്നുകട!

ശുചിമുറി

ഒരു യാത്ര കഴിഞ്ഞ്
രാവിലെ
ശുചിമുറി ഉപയോഗിക്കുകയായിരുന്നു

പൊടുന്നനെ
എന്തോ
തീവണ്ടിയിലെ ശുചിമുറിയെ
അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നില്ലേ?

ആരുടെ ശുചിമുറിയാണ്
ഓർമ്മകൾ?

എരിയുന്ന മെഴുതിരികൾ
ഉപയോഗിച്ച
ശുചിമുറിപോലെ
ഓർമ്മയിലേയ്ക്ക് കടന്നുവരുന്ന
തലേന്നത്തെ രാത്രി

ശുചിമുറിയിലേയ്ക്കുള്ള
ഉപമകളുടെ
വഴി പോലെ
എഴുതുന്നയിടം തരിശിട്ട്
ഇന്നലെ എപ്പോഴോ
മറന്നുപോയ
അവസാനകവിതയും

ഇനി
ഒന്നുമാത്രം പറയാം
കഥയിലൊരിടത്ത്
ശലഭങ്ങളുടെ ശുചിമുറി
നായകൻ
ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്!

നിക്ഷേപങ്ങൾ

നല്ല നിക്ഷേപകരാണ്
ഞാനും ദൈവവും

നഷ്ടസാധ്യത
കണക്കിലെടുത്ത്
ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യത്വത്തിലാണ്
എന്റെ ഹൃസ്വകാല
നിക്ഷേപങ്ങളിലധികവും

എന്നാൽ
ലാഭസാധ്യത മുന്നിൽക്കണ്ട്
എന്റെ വേദനയിലാണ്
പതിവായി
ദൈവത്തിന്റെ സ്ഥിരനിക്ഷേപം

എന്നിരുന്നാലും
ഒരു സുരക്ഷിതത്ത്വത്തിനെന്നോണ്ണം
ദൈവമറിയാതെ
ദൈവത്തിന്റെ വിരലുകളിലും
നിക്ഷേപിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു
എന്റെ വേദനകൾ!

തൈ

ഞായറാഴ്ച്ചയുടെ തൈ
കിളിച്ചുവരുന്ന ദിവസം നോക്കി
കിഴക്കിനോട് ചേർത്ത്
ആരോ നീട്ടിനട്ടതാവണം
ദിക്കിന്റെ ഒരു കുരു

മഴ ചാറുന്നുണ്ട്
ചാറിയ മഴയെല്ലാം
പകലിന്റെ ചോട്ടിലേയ്ക്ക്
പെറുക്കി കൂട്ടുന്നുണ്ട്
ഒരു മാവിന്റെ കുട്ടി

രാത്രി
നക്ഷത്രങ്ങൾ വരുന്ന
കപ്പലാവണം

മാമ്പഴം ഒരു പൂച്ചയുടെ പേരും

മീനുകൾ
പതിവില്ലാത്ത വിധം
ഇന്നലെ
കുറച്ച് നേരത്തേ
ഉറങ്ങിയതാവണം!

ശിൽപ്പം

ഒരു അഭയത്തിന്റെ
ശിൽപ്പമാവണം
ഭ്രാന്ത്

നൃത്തത്തിന്റെ ചങ്ങലയിട്ട്
തൽക്കാലം 
അയാൾ
അതിൽ
കയറി നിന്നതാവണം

ഇറങ്ങി വരുമ്പോൾ
പക്ഷിയുടെ നിറം കൊടുത്ത്
പറത്തിവിടാൻ
മറന്നുപോയതാവണം...

എന്നിരുന്നാലും
കറി പുരട്ടിയ
ഒരു ഉരുളച്ചോറിന്റെ
വാ പിളർക്കുന്ന
ശാന്തതയ്ക്കിടയിലും
വേരുകൾ എന്ന നിലയിൽ
തുറക്കുവാനാകാത്ത
എല്ലുകളിൽ
കിലുങ്ങുന്നുണ്ട്
ആൺമജ്ജയുടെ
താക്കോലുകൾ!

ആൺജീവി

നൃത്തങ്ങൾക്ക് വടക്ക്
കാലടികൾക്ക് പടിഞ്ഞാറ്
സൂര്യനെന്ന് പേരുള്ള നഗരം

സോഷ്യൽമീഡിയയിലൂടെ
ഒഴുകിവരുന്ന രക്തം
കാണുന്നു

ഒരു കെട്ടിപ്പിടിത്തത്തിന്റെ
കുറവുള്ള
ആൺജീവിയാകുന്നു!

സ്വന്തം നെഞ്ചിലേയ്ക്ക്
തിരിഞ്ഞുകിടക്കുന്നു ......

ശലഭങ്ങളുടെ അമ്മ

എന്തൊരുവാക്കാണ്
അടുക്കള

തീ കൊണ്ട് അവൾ
നൃത്തം വെയ്ക്കുമ്പോൾ

അവളുടെ കാലൊച്ചകൾ
കട്ടെടുത്ത് ഇറ്റുന്ന
തുള്ളികൾ
ഒന്നേ രണ്ടേ മൂന്നെന്നെണ്ണി
എന്നേയും
ഘടികാരത്തിനേയും
കൊതിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിയ്ക്കും

വായിച്ചുമടുത്ത്
മടക്കിവെച്ച പുസ്തകം
ഇമ മയങ്ങുന്ന അരയന്നമായി
നെഞ്ചിൽ നീന്തിത്തുടങ്ങും

അടക്കിപ്പിടിച്ച ശ്വാസങ്ങൾ
കൊണ്ട്
തുള്ളികളെ
ഉറക്കിക്കിടത്തിയ
മഴയായി അവൾ
എന്റെ അരികുകൾക്ക്
മെല്ലേ
ഞാനറിയാതെ
തീയിടും

ഒന്നു തൊട്ടാൽ
ഏത് നിമിഷവും
മാമ്പഴമായി
അടർന്നുവീണേക്കാവുന്ന
മുമ്പ് എന്ന വാക്ക്

അപ്പോഴാവും
ഇന്നെത്ര കവിതയെഴുതി
എന്ന
കുറുമ്പു തുളുമ്പുന്ന ചോദ്യം
പതുക്കെ
അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ
കടന്നുവരിക

ഇപ്പോൾ മുറി നിറയെ
ശ്വാസത്തിന്റെ ആകൃതിയിൽ
മുറിച്ച കാറ്റുകൾ

വീണ്ടും
കവിത ഇഷ്ടമല്ലാത്ത
പെണ്ണാവുന്ന
അവൾ

ഇപ്പോ എനിക്കറിയാം
അവളുടെ ഒരു നുള്ളാണ്
ഒരായിരം
ശലഭങ്ങളുടെ അമ്മ!

മഴമൂന്ന്

വെള്ളത്തിന്റെ കൊള്ളിയുരച്ച്
മഴയുടെ മുലഞ്ഞെട്ടിന്
ആരോ തീ വെച്ചിരിയ്ക്കുന്നു

അത്രയും നിമീലിതമായ
മിഴിയിൽ
ധ്യാനമേഘങ്ങളിലൊന്ന്
ഒരർദ്ധബുദ്ധനെ
ഡൗൺലോഡ് ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ

ചുണ്ടു പൊള്ളിയ  മിന്നലിനെ
അത്രമേൽ നഗ്നമായി
ഒരു ചുംബനം
ആവിഷ്ക്കരിക്കുന്നു!

വേദന

ചില വേദനകൾ
അങ്ങിനാണ്

എങ്ങിനെയാണെന്ന് പോലും
തിരിച്ചറിയുവാനാവാത്തത്

അനുഭവിക്കുന്നത്
നീയാണല്ലോ
ഞാനത് അറിയുന്നില്ലല്ലോ
എന്ന
നിന്റെ ആശ്വാസം
കൂടുതൽ വേദനിപ്പിക്കുന്നത്

ഒരു പക്ഷേ
നിനക്ക്
ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നു കേൾക്കാൻ
തോന്നും വണ്ണം

എന്നേക്കാൾ
സംഗീതമുണ്ടാവും
ചില വേദനകൾക്ക്